تفاوت انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی

تفاوت انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی

در این مقاله بصورت جامع تفاوت میان زبان انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی را برای شما در از چند زاویه مختلف مورد بررسی قرار داده ایم.تا انتخای مطلب با ما همراه باشید تا یکبار برای همیشه تفاوت میان انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی را متوجه شوید.

تفاوت انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی

انگلیسی آمریکایی شکلی از انگلیسی است که در ایالات متحده استفاده می شود.و شامل تمام لهجه های انگلیسی مورد استفاده در ایالات متحده آمریکا است. انگلیسی بریتانیایی شکل انگلیسی است که در انگلستان استفاده می شود. و همچنین شامل تمام لهجه های انگلیسی مورد استفاده در بریتانیا می‌شود. تفاوت بین انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی  شامل تلفظ، گرامر، واژگان، نوشتار(املا)، نشانه گذاری، اصطلاحات و قالب بندی تاریخ ها و اعداد است.

 

تاریخچه انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی

زبان انگلیسی از طریق استعمار بریتانیا در اوایل قرن هفدهم به آمریکا معرفی شد.همچنین به دلیل قدرت امپراتوری بریتانیا به بسیاری از نقاط دیگر جهان گسترش یافت. با گذشت سالها، زبان انگلیسی که در ایالات متحده و بریتانیا صحبت می شود، از جنبه های مختلف شروع به جدایی و تفاوت یافتن از یکدیگر کردند.این امر منجر به ایجاد لهجه های جدیدی در قالب انگلیسی آمریکایی شد.

 

لهجه آمریکایی در مقابل بریتانیایی

تفاوت انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی

قبل از انقلاب(Revolutionary War) و استقلال آمریکا از بریتانیا در سال 1776، لهجه آمریکایی و انگلیسی مشابه بود. هر دو زبان روتیک بودند یعنی سخنوران انگلیسی حرف R را شدید تلفظ می کردند. از سال 1776، لهجه‌ها متفاوت شد، اما لهجه انگلیسی در آمریکا کمتر از لهجه‌های بریتانیا تغییر کرده است.

در اواخر قرن هجدهم، سخنان غیرروتیک در جنوب انگلستان، به ویژه در میان طبقه بالا اجتماع، اوج گرفت. این مدل سخن گفتن به یک گونه استاندارد مبدل شد و از آن زمان در بریتانیا گسترش یافت.با این حال، اکثر لهجه‌های آمریکایی، روتیک باقی ماندند.

چند استثنای جالب در این مورد  وجود دارد: لهجه های نیویورک و نیوانگلند، شاید به دلیل ارتباطات بریتانیایی منطقه، غیر روتیک تبدیل شد. با این حال، لهجه‌های ایرلندی و اسکاتلندی همچنان روتیک باقی ماندند.

اگر منصف باشیم، هر دو انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی چندین نوع لهجه دارند و هیچ کدام لهجه اصلی آمریکایی یا بریتانیایی محسوب نمیشوند.

 

نوآ وبستر و کتاب املا

حتی پس از استقلال آمریکا، مدارس آمریکا از کتاب های درسی وارداتی از انگلستان استفاده می کردند.نوآ وبستر، فرهنگ‌نویس آمریکایی، ملی‌گرا و نویسنده سیاسی پرکار، این کار را دوست نداشت. او از نفوذ و کنترل اشراف بریتانیایی بر زبان انگلیسی و قواعد ملانقطی آن برای املا و تلفظ متنفر بود. بنابراین در دهه 1780 وبستر کتابی به نام A Grammatical Institute of the English Language نوشته که منتشر کرد که شامل کتاب املا (منتشر شده در 1783)، یک کتاب دستور زبان (منتشر شده در سال 1784) و یک کتاب خواندنی(قرائتی) (منتشر شده در سال 1785) بود.

کتاب املا  در ان زمان بسیار محبوب شد و با گذشت زمان، وبستر محتوای کتاب را به سمت و سوی محتوای آوایی تر تغییر داد مانند: (color، colour، defense، defence). تغییرات وبستر تا حد زیادی بر انگلیسی آمریکایی تأثیر گذاشت زیرا کتاب های دستور زبان او بسیار محبوب بودند و در مدارس سراسر کشور مورد استفاده قرار می گرفتند.

 

این تأثیر بیشتر توسط فرهنگ لغات وبستر، که برای اولین بار در سال 1806 منتشر شد، تقویت شد. نوآ وبستر یک اصلاح کننده املا بود که معتقد بود املای کلمات باید تا حد امکان با تلفظ آنها مطابقت داشته باشد.

 

تفاوت در استفاده از زمان ها

در زبان انگلیسی بریتانیایی، حال کامل برای بیان عملی استفاده می‌شود که در گذشته نزدیک رخ داده است و بر لحظه حال تأثیر می‌گذارد.به عنوان مثال:

I’ve misplaced my pen. Can you help me find it?

در انگلیسی آمریکایی، استفاده از زمان گذشته نیز مجاز است:

I misplaced my pen. Can you help me find it?

با این وجود، در انگلیسی بریتانیایی، استفاده از زمان گذشته در این مثال نادرست تلقی می شود.

تفاوت های دیگر مربوط به استفاده از زمان حال کامل در انگلیسی بریتانیایی و گذشته ساده در انگلیسی آمریکایی عبارتند از کلمات already, just , yet

انگلیسی بریتانیایی:

I’ve just had food. Have you finished your homework yet?

انگلیسی آمریکایی:

I just had food. OR I’ve just had food.

مثال دوم از تفاوت زمان ها:

I’ve already seen that film. OR I already saw that film.

تفاوت در واژگان

در حالی که برخی از کلمات ممکن است در انگلیسی بریتانیایی معنی خاصی داشته باشند، همان کلمه ممکن است در انگلیسی آمریکایی چیز دیگری باشد و بالعکس. به عنوان مثال، واژه Athlete در انگلیسی بریتانیایی به معنای کسی است که در مسابقات دو و میدانی شرکت می کند در حالی که Athlete در انگلیسی آمریکایی به معنای کسی است که به طور کلی در ورزش شرکت می کند.

همچنین کلماتی مانند AC, Airplane, bro, catsup, cell phone و غیره وجود دارد که در انگلیسی آمریکایی رایج است اما در انگلیسی بریتانیایی زیاد استفاده نمی شود.ب رخی از کلماتی که به طور گسترده در انگلیسی بریتانیایی و به ندرت در انگلیسی آمریکایی استفاده می شود عبارتند از advert، anticlockwise، barrister، cat’s eye.

تفاوت انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی

تفاوت در نگارش و املای کلمات

کلمات زیادی وجود دارند که در هر دو شکل انگلیسی به شکل متفاوتی نوشته می شوند. برای مثال

انگلیسی آمریکایی انگلیسی بریتانیایی
color colour
fulfill fulfil
center centre
analyze analyse
aging ageing
dialog dialogue
anesthesia, anaesthesia

اکثر تفاوت های املایی بین انگلیسی آمریکایی و انگلیسی به دسته های زیر تقسیم می شود:

 

املای مشتق شده از لاتین

  • our (British) and –or (American). e.g. colour vs color
  • re (British) and –er (American). e.g. centre vs center
  • ce (British) and –se (American). e.g. defence vs defense

املای مشتق از یونانی

  • -ise (British) and -ize (American). e.g. centralise vs centralize
  • -yse (British) and -yze (American). e.g. analyse vs analyze
  • -ogue (British) and -og (American). e.g. dialogue vs dialog
  • Simplification of ae and oe in American English. e.g. gynaecology vs gynecology

تفاوت در استفاده از حروف اضافه

همچنین تفاوت های کمی بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی در استفاده از حروف اضافه وجود دارد.به عنوان مثال:

While the British would play in a team, Americans would play on a team.

مثال دیگر:

While the British would go out at the weekend, Americans would go out on the weekend.

 

تفاوت در استفاده از فعل

در انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی نیز ممکن است از یک فعل پایه به شیوه های مختلف استفاده کنند. به عنوان مثال: برای فعل “to dream”، آمریکایی ها از زمان گذشته dreamed استفاده می کنند در حالی که انگلیسی ها از dreamt در زمان گذشته استفاده می کنند.

همین امر در مورد فعل «learned» و «learnt» نیز صدق می کند. مثال دیگری از تفاوت املای زمان گذشته برای افعال در انگلیسی آمریکایی و انگلیسی “forecast” است. آمریکایی‌ها از forecast استفاده می‌کنند در حالی که انگلیسی‌ها می‌گویند forecasted در زمان گذشته ساده.

 

تفاوت در تلفظ

برخی از کلماتی که در انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی متفاوت تلفظ می شوند عبارتند از controversy، leisure، schedule و غیره. همچنین کلماتی مانند Ax (ببریتانیایی Axe) و Defense ( بریتانیایی Defence ) وجود دارد که تلفظ یکسانی دارند اما در هر دو زبان املای متفاوتی دارند.

 

گفتن زمان به انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی

هر دو زبان ساختار کمی متفاوت برای بیان زمان دارند. در حالی که بریتانیایی ها می گویند quarter past ten نشان دهنده 10:15 است، اما امریکایی ها می گویند quarter after یا حتی a quarter after ten.

معمولاً  سی دقیقه بعد از هر ساعت در هر دو زبان بصورت half past گفته میشود. آمریکایی ها همیشه زمان های دیجیتال را با دو نقطه می نویسند، مثل 6:00، در حالی که بریتانیایی ها اغلب از نقطه، 6.00. استفاده می کنند.

 

تفاوت در علائم نگارشی

در حالی که بریتانیایی ها می نویسند Mr, Mrs, Dr, آمریکایی ها می نویسند Mr., Mrs., Dr.